Marloes van Duijvenbode
Marloes kwam na een periode bij Chirurgie op de polikliniek Orthopedie en Heelkunde werken. Hier is ze nu 2,5 jaar actief, waarvan een half jaar als gediplomeerd verpleegkundig specialist bot en wekedelen tumoren. Voor haar voelt de functieverschuiving sinds COVID natuurlijk aan.
Op welke manier helpen jullie de zorg te verbeteren?
We zorgen dat we snappen hoe een zorgpad voor patiënten is en daar anticiperen we op. We hadden de trajecten al eerder in kaart, maar nu lukt het om dit digitaal te maken. Dat biedt iedereen veel inzicht. We kunnen het zorgpad ‘finetunen’ en steeds weer te kijken wat voor de patiënt het beste is. Het is best veel om dit naast de dagelijkse zorgpraktijk uit te zoeken. Maar het raakt precies dat waar ik voor sta: men moet zich prettig en inhoudelijk professioneel begeleid voelen. Ik ben blij dat ik degene ben die heldere informatie kan geven, want dat helpt patiënten bij het maken van echt passende keuzes.
Waardegedreven zorg betekent soms ook ‘zorg op afstand’. Wil men dat?
Onze patiënten variëren erg in achtergrond en leeftijd. We kennen de AYA’s (jongeren met kanker), de 80+ ers en alles wat daar tussen zit. Het is een uitdaging om op ieders leefwereld aan te sluiten, maar er is ook duidelijk iets dat al deze mensen bindt; de behoefte aan grip. Het willen volgen van de ontwikkelingen en mogelijkheden binnen het domein van hun zeldzame ziekte. Als we met digitale middelen aan deze behoeftes tegemoet kunnen, zie je in feite iedereen gemotiveerd raken.
Er zit meer vaart in
COVID heeft onverwacht de poliklinische werkstructuur verbeterd. De anamnese verloopt nu grotendeels telefonisch. Hoewel we de waarde van fysiek contact zien, merken we dat patiënten deze afspraken juist waarderen. Waar zij eerder wachtten op een gaatje in de agenda van de polikliniek, hebben ze ons nu al snel aan de lijn. Het behandelplan is soms al rond voordat de eerste fysieke afspraak heeft plaatsgevonden. Dit soort efficiëntie biedt verlichting in een voor veel mensen toch vaak zware tijd.
Veilige haven
Naast de behoefte aan grip en snelheid, zoekt men ook naar ‘een veilige haven’. Niemand wil zijn verhaal acht keer hoeven te vertellen en weinig mensen durven op een besluit terug te komen. Een besluit dat op twijfelachtige grond wordt genomen, heeft effect op het hele verdere zorgpad en daarmee op de kwaliteit van leven van deze persoon. Ik zie onze rol dan ook als onmisbaar. Zonder toegankelijk en vertrouwd klimaat, geen optimale zorg voor patiënten met bot en wekedelen tumoren.
